ERSİN ANTEP
Gecenin 1’i olmuş. Hâlâ derste, gözlerinde ufacık bir uyku kırıntısı yok. İlginçtir! Neredeyse beş saattir telefonuna da bakmamış. Pür dikkat dinliyor ve söylenenleri uygulamaya gayret ediyor. Bir ara beceremiyor, koluna sıcacık bir el değiyor. Dün gördü, henüz adını bilmiyor ama sanki yıllardır tanıyormuş gibi… Yalnızca yüzüne bakıp gülümsüyor ve iki saniyede “ben de az önce yapamadım, önemli değil, birazdan yaparsın! Çok güzel değil mi sence de?” diyor bakışlarıyla… Başıyla onaylayıp kaldığı yerden devam ediyor.
Bir köşede, gözlerinin içi yorgunluktan çökmüş ama öylece bekleyen bir kedi görürsünüz. Kıpırdamadan durur. Birbirinin üstüne çıkıp hareketsizce duran, uzaktan hangisinin hangisi olduğu ayırt edilemeyen yavrular; sütünü değil, canını sömürür… Ama o bekler. Yeter ki içsinler, beslensinler, büyüsünler, serpilsinler!
100 Ses Ulusal Gençlik Koro Okulu kampı, 27 Ocak-2 Şubat 2019 arasında, Antalya’da bir uygulama otelinde 7 gün 24 saat esasıyla gerçekleşti. Alanının uzman hocalarının “az zamanda çok ve büyük işler başarmak” düsturlu yorucu çalışmalarına, gençler “bana mısın” demedi. Son yılların en muazzam anlarıydı, tanık ettiğimiz… “Korocan” olmayı, yanında durmayı, yerine göre öne geçmeyi, yerine göre arkada kalmayı, aynı anda farklı sesler çıkarıp büyük bir armoninin parçası olmayı öğrendiler, uyguladılar. Arkadaş kavramını koro sayesinde yanında durana, en tatlı yandaşa çeviren ortamda birlikte başardılar.
“Rakamla değil, anlamla” 100 dediğimiz bir projede, öğrencilere konuk olduk. O kedinin kıpırdamadan durduğu gibi durduk. Onlar sömürdüler, sordular, meraklandılar, karşılaştırdılar, notlar aldılar. Biz cevap verdik. Sabahın köründen gecenin karanlığına aynı gözlerle, aynı istekle, aynı yöne bakıp, aynı anda nefes alabilen, pür dikkat gençler… Sıkça şikayet ettiğimiz kuşaktan olağanüstü bir öğrenme azmi öyküsü…
Kampta bir çalışma anında, öyle denk geldi ve eğitimci kızdırıldı. Ne yaptı biliyor musunuz? Kızdığını haykırdı ve haklıydı: “Çok sinirlendim!”. Peki bir saniye sonra ne yaptı dersiniz? Sağ ayağını biraz yana atıp diğerini yanına koydu, yer değiştirdi ve ne dedi sizce?: “Hop sinirimden çıktım!” Neredeyiz? Hangi evrende? Her neredeysek, buradan çıkmak istemiyoruz.
Bu başarılan, çok başka bir şey, anlatamayacağımız ölçüde….
Hadi siz de bir yana kayın ve çıkın sinirinizden… Onlar da bir yana kayıp, başka baktılar ve yansıttılar…
100 Ses Ulusal Gençlik Korosu… Bizi de “1 ekleyin çocuklar”, “101 etsin!”
(Program ve eğitmenler hakkında ayrıntılı bilgi için; https://www.facebook.com/100seskorookulu/)
8.2.2019